Krijg nou het Lazarus!.
We zitten lekker saampjes aan de koffie, mijn vrouw en ik, even te bladeren in onze Bijbel. Zo’n simpel gouden momentje. Opeens hoor ik tegenover me een vrolijke lach. “Hahahaha, wat een figuren! Ze wilden hem net zo snel weer dood hebben als dat hij levend werd!” Nu ken ik mijn vrouw als een oprechte persoonlijkheid, die altijd een zekere gepaste ernst tentoonspreidt waar het de inhoud van de Bijbel betreft. Maar deze morgen zat ze schaterlachend aan de andere kant van het tafeltje.
Mijn vrouw las namelijk het volgende: “De grote menigte uit de Joden dan kwam te weten, dat Hij daar was, en zij kwamen niet alleen om Jezus, maar ook opdat zij Lazarus zouden zien, die Hij uit de doden had opgewekt. >>>!! En de overpriesters beraadslaagden om ook Lazarus te doden !!<<<, daar vele der Joden ter wille van hém kwamen en in Jezus geloofden.” (Joh 12:9-11)
En soms komt het absurde dan opeens keihard binnen. Hier waren dus mannen die het Woord van God van binnen en van buiten kenden. Mannen die gingen voor de waarheid en niets dan de hele waarheid, van kaft tot kaft. En ze overwogen gewoon om Lazarus te doden. Omdat het niet in hun theologie paste… omdat het niet in hun godsbeeld paste… omdat het niet onder controle was te krijgen… Oh de paniek… Ik zie het al voor me: Een vergadering met stemmig geklede mannen. Eentje neemt het woord en zegt: “Punt één voor vandaag… laten we Lazarus doden. Hij trekt te veel aandacht en hij is er toch al aan gewend om dood te gaan. Oh ja, we moeten Jezus dan tegelijkertijd ook doden, anders wekt Hij hem straks nóg een keer op.”
Hoe bizar… Religie brengt de dood. De letter doodt… de Geest maakt levend… Ook al ben je net uit de dood opgestaan en zien mensen de kracht en de majesteit van God voor hun ogen gedemonstreerd… Het maakt hen niet uit… Wat een verharding, wat een absurditeit. Opeens begreep ik waar de uitdrukking vandaan komt die als titel boven deze Refresh staat geschreven. Ooit was er iemand die dit voor het eerst las en in opperste verbazing uitriep. “Krijg nou het Lazarus!” Net als mijn vrouw, die spontaan in de lach schoot toen deze absurde gedachtekronkel doordrong tot haar bewustzijn.
En nu wij… misschien las u wel de titel van dit stukje en dacht u direct… Dat-Kan-Toch-Niet-Wat-Is-Dat-Nou-Dat-Is-Toch-Spotten. En ik begrijp het, want religie in mij liet mij heel vaak nadenken, tijdens het schrijven van dit artikel, of het “wel kon” deze titel op een christelijke website.
We leven in een tijd dat doden opstaan, we leven in een tijd dat genezingen, tekenen en wonderen doorbreken. Maar zijn we in staat om het te zien of staan we klaar met onze messen en geweren om dat wat opbloeit direct weer dood te maken?
Vader, ik wil afstand nemen van elk religieus denken in mij. Ik wil verre blijven van de haast absurde mogelijkheid, dat ik weer dood wil maken wat U levend maakt. Ik erken dat ik vaak zo beperkt ben in mijn denken over U. Open mijn ogen voor wie U bent. In Jezus Naam.
