Licht van de wereld schijnt met Halloween

Twee jaar gelden ben ik met mijn gezin verhuisd naar een nieuwbouwwijk. We hadden behoefte aan verandering, we zagen uit naar een frisse start in een andere omgeving en met nieuwe contacten. Daarbij hadden we een verlangen in ons hart om Jezus te laten zien in de wijk. Als ik nadacht hoe we dat konden doen had ik eigenlijk nog geen geloof dat het ook echt mogelijk was. Het voelde als iets wat bij anderen gebeurt, maar voor mij was het wat hoog gegrepen.

Oktober 2016, het is Halloween en in de wijk lopen veel mensen griezelig verkleed en met luide, duistere muziek. Wij zitten binnen met onze kinderen, leggen ze op bed en proberen ze met een vredig gevoel te laten gaan slapen. De muziek buiten is echter zo luid dat we het binnen horen. We voelen ons geïntimideerd en vredig slapen is even niet aan de orde. We gaan bidden om de innerlijke rust te vinden, maar het wil niet helemaal lukken.

Zijn wij nou christenen? Is de Heilige geest in ons niet sterker dan de duisternis? Heeft ons gebed geen kracht? Allemaal vragen in mijn hoofd met serieuze twijfel en onbegrip. De Bijbel heeft het over christenen als het licht van de wereld en een zoutend zout (Mattheüs 5:13-16). Nou, dan zijn wij een waxinelichtje wat aan het uitgaan is.

Inmiddels zijn we een jaar verder en Halloween is weer in aantocht. Net als vorig jaar is ons verlangen dat deze duisternis geen plek heeft in onze straat, dat kinderen niet met angst gevuld worden en nachtmerries krijgen, maar dat de liefde van Jezus wordt gezien. Dit jaar pakken wij het alleen anders aan. We gaan ons niet binnen verstoppen, we gaan naar buiten.

Ik las eens een quote die zegt “Alles wat nodig is voor de overwinning van het kwaad is dat goede mensen niets doen.” (Edmund Burke, Iers politicus en filosoof). Oftewel, het enige wat nodig is voor de duisternis om te overwinnen is dat christenen niets doen.

In onze wereld is de stem van duisternis luid en duidelijk te horen. Zonder enige schaamte maken mensen zich hard voor een gender neutrale wereld. Met de jaarlijkse gay pride is de stem van homoseksualiteit duidelijk te horen en te zien. In kinderfilms is magie en duisternis vandaag de dag eerder de norm dan de uitzondering. Ga zo maar door. En waar zijn de christenen, waar is de stem die vrede brengt waar angst regeert?

Wij kozen ervoor niet langer stil en onzichtbaar te zijn. Wij hebben onze tuin opgelicht en de kinderen en buurtbewoners verteld dat bij ons ook een Geest woont, de Heilige Geest. Hij is de Geest van het Licht en brengt geen angst, maar liefde en vrede. De verschrikte gezichten van kleine kinderen ontspanden en de glimlach kwam weer tevoorschijn.

Waar we een jaar eerder nog een verslagen gevoel hadden en ons geïntimideerd voelden, waren we nu aan het genieten van deze avond. Als je het licht aandoet, dan verdwijnt immers duisternis.

Het is tijd dat christenen opstaan en zichtbaar zijn. Tijd dat we onze stem laten horen en ons gezicht laten zien. Niet de stem van veroordeling, maar van liefde. Geen stem die zegt hoe het niet moet, maar die vertelt hoe het ook kan. Als we ons zwijgen niet doorbreken, zijn we bij voorbaat al verslagen. Ik wil niet als loser leven. Ik wil genieten van het leven door vreugde te brengen.

Tenslotte wil ik graag nog een belangrijke tip meegeven. Want wat maakte voor mij een verschil tussen dit jaar en vorig jaar? Ook vorig jaar hadden wij het verlangen dat duisternis geen ruimte kreeg, maar de liefde van Jezus regeert. Ook vorig jaar hadden wij het gevoel dat we iets moesten doen.

Voor mij is het verschil dat ik dit niet deed vanuit mijn verstand, wetende dat dit goed is om te doen. Ik deed dit vanuit mijn hart. Afgelopen jaar heb ik beter leren kennen wie Jezus voor mij is en wie ik ben met Hem. Ik bedoelen dan niet dat Jezus onze Redder is (wat Hij natuurlijk wel is), maar dat ik diep in mijn ziel voel dat Jezus van mij houdt, dat ik overtuigd ben dat de Heilige Geest in mij leeft en dat ik in Christus autoriteit heb over de duisternis. Dat geeft mij vrijmoedigheid.

“Met het ontdekken van jouw identiteit in Christus, ontdek je jouw autoriteit over duisternis.”

Zo was het niet langer dat we vanuit ons verstand wisten wat we zouden moeten doen, maar dat we in ons hart een verlangen hadden om het anders aan te pakken. Waar we vorig jaar blij waren dat het voorbij was, smaakt het nu naar meer. Wij zijn geen waxinelichtje meer, wij zijn eerder een bouwlamp.