Een nieuw seizoen. Ik heb een haat-liefdes-relatie met seizoenen.

Aan de ene kant kan ik soms niet wachten tot een nieuw seizoen aanbreekt en tegelijkertijd voelt een seizoen waar je inzit soms ook zo vertrouwd dat het spannend is om in iets nieuws terecht te komen, ook al wil je verandering. Zal de verandering wel komen? De voorziening er zijn die voor het nieuwe seizoen nodig is?

Ook voor mij start er een ‘nieuw seizoen’ nu Sam naar school gaat. Tot nu toe ben ik dagelijks (op wat ochtenden peuterspeelzaal na) bij hem geweest, omdat ik door lichamelijke klachten niet kan werken. Hoewel ik er zelf nooit voor gekozen zou hebben om ‘thuisblijfmoeder’ te zijn, heb ik dit seizoen in mijn leven echt weten te omarmen en ben ik er gaandeweg de schoonheid van gaan inzien. Ik ben er nu enorm dankbaar voor en had het niet willen missen. Ondanks dat de reden ertoe minder leuk is, heeft het me veel gebracht en geleerd.

Ook nu komt het op vertrouwen aan dat God dit nieuwe seizoen voor mij zal ontvouwen. Dat Hij zal doen wat Hij mij heeft beloofd. Dat Hij de weg voor mij zal bereiden en deuren zal openen die ik zelf niet kan openen. Dat Hij zal voorzien in alles wat ik nodig heb. Het is gewoon zo dat nieuwe seizoenen ongemakkelijk kunnen voelen. Maar ze brengen zoveel groei, vrucht en leven voort die je zou missen als je er niet in meebeweegt. Controle en alles zelf in de hand willen houden zijn grote vijanden van groei en vrijheid.

Dus, ik kies er bewust voor om los te laten, mij over te geven en vooral uit te zien naar wat er komen gaat! Wat vandaag niet is, kan er morgen zomaar zijn!

Ik ben wel klaar voor wat positieve verrassingen, en jij?!