Olympische Spelen & Koning ik
Wat een mooie tijd, de Olympische Spelen. Ik geniet van sport kijken. Ik vind eigenlijk bijna iedere sport leuk. En en als je, zoals ik, met vervroegd pensioen bent, kun je veel kijken. Het mooiste is natuurlijk een 1e plaats. Olympisch kampioen en dat ben je dan wel 4 jaar. Of eigenlijk voor altijd.
Sporters inspireren mij en hebben dat altijd gedaan. Ik vond het fantastisch om de lat ook hoger te leggen. Hij kon niet hoog genoeg. Steeds hoger en hoger. Totdat…. God mij voor het eerst keihard stil zette in 2008. Mijn eerste burn-out. (een kleintje van 3 maanden, later volgde de grotere.) Er was op mijn werk bijna niemand zo goed als ik en daarom deed ik het meeste ook zelf. Ik was 3 jaar daarvoor 25 kg afgevallen door te gaan sporten. Hardlopen, wat een geweldige hobby. Het gaf me energie, meer dan ooit en dat kwam goed van pas op mijn werk. Extra vroeg beginnen en dan niet na 8 uur werken naar huis gaan. Nee het voelde geweldig als ik de sleutel ook weer als laatste in het slot stopte. Dat ik mijn lieve vrouw en 4 jonge kinderen compleet vergat was logisch. Ik had eindelijk een baan waar ik mijn energie in kwijt kon. Ik was aan het winnen. The sky is the limit!! Dacht ik… Nu weet ik dat ik gek was. Ik was compleet losgeslagen in alles. Het draaide vooral om koning ik. Maar als ik eerlijk ben voelt het nog steeds goed als ik eraan terug denk, het blijft kriebelen.
Waar wil ik naar toe denk je misschien? Nou, heel simpel eigenlijk. Ik wil jonge pappa’s waarschuwen en oudere pappa’s misschien ook wel. Weet je, het draait niet om ons. Mannen zijn gemaakt om te heersen, dat voelt bijna iedere man. Alleen heersen we zo vaak op de verkeerde manier. Dienen we ons gezin, zoals Jezus dat ons voorgedaan heeft? Even een Bijbelse gebeurtenis in onze tijd plaats plaatsen. Stel je voor dat je een wedstrijd gevoetbald hebt in het ‘eerste’ team van je vereniging, de selectie. En je hebt de winnende goal gemaakt, je bent de man. En als je dan in de kleedkamer komt, als eerste een fles bier openslaan op de rand van het krat en meebrullen met het overwinningslied. Maar stel, je bent aan het feesten en er is er één, de aanvoerder, die gaat iets geks doen. Hij knielt voor iedere speler neer en wast hun voeten. Nederig en liefdevol. Jaja, ik hoor jullie wel, een gek voorbeeld, dat doet geen mens en zeker een selectiespeler niet. Maar dat deed Jezus wel. Hij was de leider van het stel en knielde neer en deed wat in die tijd een knecht deed. Durven wij uit te stappen en er te zijn voor ons gezin. Dienen we onze vrouwen en kinderen door ze te prijzen en ze hoger te achten dan koning ik?
Over koningen gesproken, de koning van het ijs, ‘onze’ Sven heeft weer goud gewonnen op de 5 km. Voor de 3e keer achter elkaar. Maar zelfs de koning van het ijs heeft al 2 keer verloren deze spelen. Zelfs dat krachtmens gaat verliezen. Ik ben zo blij met koning Jezus, Hij heeft al lang gewonnen!! En in Hem zijn wij meer dan overwinnaars! Hem alle eer!
(Nog even een afsluitend berichtje, voor diegenen die denken dat ik inmiddels een perfecte pappa en echtgenoot ben. Ik verwijs jullie voor eerlijke informatie naar één van mijn 5 kinderen of mijn lieve vrouw… ook ik ben volledig afhankelijk van Zijn liefde, genade en vergeving. Van Hem en van mijn gezin)
