Verbeter de wereld… stap in een rolstoel!
Verbeter de wereld, stap in een rolstoel!
Jullie kennen allemaal de uitdrukking: Verbeter de wereld, begin bij jezelf! En dat is volgens mij best een goede uitdrukking. Waarom dan de uitspraak ‘stap in een rolstoel’? Allereerst om jullie te prikkelen. En omdat blijkt dat de wereld dan inderdaad mooier is..?
Ik zal eerst iets over mezelf vertellen. Sinds afgelopen voorjaar zit ik regelmatig in een rolstoel. Vanaf 2010 heb ik de ziekte van Parkinson. Vorig jaar juni ben ik geopereerd. Er is een DBS geplaatst in mijn hoofd. (DBS staat voor deep brain stimulation, oftewel diepe hersenstimulatie.) Er zitten twee elektrodes in mijn hoofd, die geven stroom af op de plek waar de Parkinson zit. Hierdoor heb ik geen tremors en verkrampingen meer in mijn handen en voeten. Lopen is vaak lastig, vandaar de rolstoel.
Ik kan je vertellen dat de wereld er heel anders uitziet in een rolstoel. Logisch hoor ik je denken.. Klopt, alleen ga er maar eens in zitten. Even wat voorbeelden:
In een menigte mensen kijk je alleen maar tegen billen aan, er zijn niet zoveel mensen die beseffen dat je een stuk lager zit.
O ja, nog één: honden. Ik heb het niet zo op honden. Mijn vrouw vindt beesten juist wel leuk. Regelmatig kom ik nu in de situatie dat zij mij duwt en we komen een hond tegen. De hond kijkt mij aan, ik kijk naar de hond. Mijn vrouw had tot voor kort niets in de gaten, nu gelukkig wel. Als het toch spannend wordt roep ik soms: ‘hé hond!’ Vakkundig stuurt mijn vrouw de rolstoel weg en ik haal opgelucht adem.
Nog zo één: winkelen. De meeste mannen hebben er niet zo veel mee, ik ook niet. Maar als ik meega en dan in m’n rolstoel zit heb ik meestal geen keuze. Dus heb ik al meer jurkjes, schoenen, pumps en weet ik hoe het allemaal genoemd wordt, gezien.
Nee, dat zijn de mindere punten, er zijn echter ook positieve punten te noemen.
Bijna iedereen is vriendelijk tegen je. Iedereen gaat voor je opzij. Deuren worden open gehouden. Plotseling staan er mensen aan de deur die met je willen wandelen. Zebrapaden zijn bijna overbodig. Naar een parkeerplaats zoeken hoeft bijna niet meer dankzij de invalidenkaart. Ik kan nog wel even doorgaan, maar waar het om gaat is het volgende: waarom zijn mensen zo vriendelijk tegen iemand in een rolstoel?
Het zou toch vanzelfsprekend moeten zijn? Jezus kreeg op een moment een vraag van een wetgeleerde. Meester, wat moet ik doen om het eeuwige leven te beërven? Jezus antwoordt met de wet, God liefhebben boven alles en uw naaste als uzelf. Toen de wetgeleerde vroeg wie zijn naaste was, antwoordde Jezus met een verhaal. Wij kennen het als de barmhartige samaritaan. Je leest het in Lukas 10 vs 25 t/m 37. Je naaste is dus niet alleen die man in de rolstoel waar je zo vriendelijk naar lacht!
Een bijzonder verhaal, toch? Dat vind ik ook. Hoe vaak ben ik niet gericht geweest op mijn eigen ik, mijn eigen wil en mijn eigen lusten? Te vaak. En ik heb me al zo vaak een priester of leviet gevoeld. Ik dacht het wel te weten!
Die rolstoel, ik ben dankbaar dat ik er zomaar een krijg. En daardoor brengt het mij dichter bij de mensen. Soms letterlijk… Iedereen kijkt naar een rolstoel. Soms proef ik medelijden, soms niet. En dan kinderen die zijn zo leuk, zeker als ze in een buggy zitten. Ze kijken nog zo onbevangen en ontwapenend, Heerlijk! By the way; Bedankt! De rolstoel is ook een stukje van jou (lees WMO).
Frans
