Jezus en jouw hangmat!

En Hij (Jezus) zei tegen hen: Komt u zelf [mee] naar een eenzame plaats, alleen, en rust wat uit; want er waren er velen die kwamen en die gingen, en zij hadden zelfs geen gelegenheid om te eten. Marcus 6:31

Het is tijd voor vakantie. Ga je mee zegt de Koning? Jullie zijn toe aan rust en Ik ook. Marcus 6 is een van die ‘rollercoaster’ hoofdstukken in de beschrijvingen van het leven van Jezus en zijn volgelingen!

Stap even mee in deze rollercoaster om even een vleugje van het leven van Jezus mee te krijgen. Van Nazareth waar het ongeloof en weerstand een hoogtepunt bereikte omdat die aanstootgevende zoon van de lokale timmerman opeens wat beweerde te zijn (vers Marcus 6:3), werden de discipelen erop uitgestuurd met alleen hun handen en wat olie. Met een opdracht om met de olie die ze rijkelijk lieten vloeien zieken te genezen en demonen te laten vluchten (vers Marcus 6:13). En dan tussendoor nog Herodes die alert werd op Jezus, want zou Johannes zijn hoofd weer hebben teruggekregen? (vers Marcus 6:16)

Komen ze terug van deze krachtige trektocht langs de zieken en gebondenen, vallen ze met hun neus in de boter. Een van die massabijeenkomsten van Jezus, waar Jezus het zo druk had, dat ze zelfs geen hap door hun keel kregen (vers Marcus 6:31b). Jezus volgelingen net terug, gingen direct weer aan de slag, maar Jezus was alert: En Hij (Jezus) zei tegen hen: Komt u zelf [mee] naar een eenzame plaats, alleen, en rust wat uit; want er waren er velen die kwamen en die gingen, en zij hadden zelfs geen gelegenheid om te eten. Marcus 6:31

De mannen stappen in de boot, maar er viel niet te ontsnappen aan de menigte. Heel even in de boot, blij voor wat tegenwind. Dan duurt het net wat langer even rust mannen, even met elkaar. Maar voor ze in die rustige en eenzame plaats waren, was de hele mensenmenigte er al voor hen aangekomen. (Marcus 6:33). En de innerlijke bewogenheid van de Koning wint het weer van Zijn verlangen naar rust. (Marcus 6:34) Uren staat hij te onderwijzen. Tot de discipelen als het ware ingrijpen. Heer, het is echt nodig dat we stoppen, deze mensen moeten eten! Nou geef dan hun eten, is het antwoord. En een wonder voltrekt zich voor de ogen van de massa. Jezus maakt voor minimaal vijfduizend mannen een broodje vis klaar (Marcus 6:41-44). De discipelen delen het uit, verzamelde nog twaalf manden overschot. Alle 12 precies 1 mand, alsof Jezus er zoiets mee wilde zeggen als, had het nou gewoon zelf gedaan (Marcus 6:37/43). Dan zet Jezus er wel druk op. Jongens in de boot en wegwezen hier. Ik kom alleen, gaan jullie vast. En die arme jongens, ze moeten helemaal op geweest zijn. Tot op het bot versleten. En dan krijgen ze slecht weer. Volop tegenwind (Marcus 6:48).

En Jezus, Hij kiest het beste deel. Hij gaat de berg op. Alleen zijn met de Vader, biddend in de intimiteit en rust. (vers 46) Die paar momenten intense momenten van rust op de berg zijn voor Jezus genoeg.

Genoeg om door slecht weer, over water te lopen. Genoeg om zijn vrienden te laten schrikken, in het holst van de nacht. (Marcus 6:49/50) Genoeg om elke tegenwind tot zwijgen te brengen. (vers 51) Genoeg om de volgende dagen in die hele regio zieken te genezen, marktpleinen vol. (Marcus 6:55/56)

Een jaar of vier geleden kreeg ik drie keer achter elkaar een beeld van een hangmat als ik voor mijn vrouw, Michelle, aan het bidden was. Het duurde tot de derde keer voor ik door had wat de Heilige Geest mij daarmee wilde zeggen. Het was een jaar waarin we bergen hadden verzet. In ons eigen leven, in de levens van mensen om ons heen. In onze bediening voor kinderen en volwassenen, in onze beide bedrijven. Op de een of andere manier leek het wel alsof de energie niet op kon. Maar de Heilige Geest liet me zien, stop je vrouw in een hangmat. Neem rust, je moet de rust in. En dat hebben we gedaan. Wat overbodige afspraken geschrapt (en dat blijken er soms veel te zijn) en een lekkere lange vakantie geboekt. En uiteraard hebben we letterlijk een hangmat gekocht.

We gingen in de rust. Een prachtig plekje gevonden in de stilte, een riviertje, bossen, rotsen en kleine watervalletjes. De hangmat was nog niet goed en wel opgehangen tussen twee bomen aan de kant van een allerprachtigst riviertje in de Franse Ardèche of God begon te spreken. Tot mij en tot Michelle. Los van elkaar ontvingen we dezelfde visie en inzichten. Visie die ons voorbereide op wat God ging doen en die we nu drie jaar later nog dag na dag tot werkelijkheid zien worden.

Als ik een ding geleerd heb door de jaren heen is het dit. De ‘hangmat’ is een stuk belangrijker dan een ‘podium’ of ‘preekstoel’. De hangmat is belangrijker dan zielen die moeten worden gered, bevrijd en genezen. De hangmat is belangrijk dan al je werk en prestaties. Want je ‘hangmat’ is de basis van al die kracht en openbaring. Je hangmat is een bron van visie voor je leven en een plaats om met de Koning te zijn.

We wensen je een ongelofelijk heerlijke hangmat. De kunst van veel kracht en energie, is goed kunnen rusten. Rust vinden in de eeuwige bron van kracht. Even de berg op en dan op die berg maximaal ontvangen. Rust uit tot in het diepste van je lichaam, laat je ziel innerlijk verkwikken en troosten door de Heilige Geest. De Koning zegt het zelf, ook tegen jouw “Komt u zelf naar een eenzame plaats, alleen, en rust wat uit”. (Marcus 6:31) Wordt gescherpt en opgeladen in je geest zodat je, als je de hangmat zat bent, weer klaar bent om de wereld te veranderen in Jezus Naam.

Be blessed,
Albert en Michelle
van der Heide