Ik ben altijd een joker geweest

Vanmorgen ben ik met onze derde zoon naar het ziekenhuis geweest. Hij moest voor controle van zijn ogen, hij heeft al jaren een bril. We zijn vaker samen op controle geweest, het is meestal dolle pret. Het zit namelijk zo, we delen dezelfde humor en ik kan me nou eenmaal niet gedragen in ziekenhuizen. Op scholen heb ik dat ook, er gaat ergens iets kriebelen en ik moet raar doen. En dat is best vaak grappig al zeg ik het zelf. Maar dankzij mijn lieve vrouw en fantastische kinderen leer ik dat het niet altijd grappig is. Hun veiligheid is namelijk soms in het geding. En dan bedoel ik niet de algehele veiligheid. Een klein voorbeeld: kijk, vroeger kon ik in een grote supermarkt niet altijd alles vinden en als ik dan een bekende zag lopen, mijn zusje bijvoorbeeld, ging ik midden in de supermarkt keihard haar naam roepen….net zolang totdat het arme kind met een rode kop om de hoek verscheen. Ik kan me voorstellen als ik dat nu ga doen dat er enige paniek ontstaat. En dat ik binnen de kortste keren met een wapenstok in mijn nek, of een of andere nek klem ergens ligt te spartelen.

Nee, die veiligheid bedoel ik niet. Voelen mijn vrouw en kinderen zich veilig bij mij? Ik richt me in deze blog even speciaal tot alle papa’s onder ons. Voelen onze vrouwen en kinderen zich veilig en geborgen bij ons? Zeg je iedere dag tegen je dochter dat ze mooi is? Geef je je zoon het vertrouwen dat hij mag zijn wie hij is? Uniek in deze wereld. Ik ben daar vaak in tekort geschoten. Ik heb mijn lat altijd meters hoog gelegd en dus voor anderen ook. Jaren heb ik bij mijn oudste zoon veel te kritisch langs de lijn gestaan, verwachtend dat hij de voetballer zou worden die ik ooit had willen zijn. Volslagen onzin zeg ik nu, maar helaas zie ik iedere zaterdag papa’s schreeuwen langs de lijn, het blijft pijnlijk, ik was ook zo. Geven wij onze vrouwen de waardering die ze verdienen? Vaak zijn het de vaste bakens in onze gezinnen, ze zijn er altijd, altijd even liefdevol, altijd zorgend. Laten we ze alsjeblieft eren!

Onze papa in de hemel is mijn voorbeeld. Hij houdt echt onvoorwaardelijk van me. Jezus wandelde op aarde en was en is te vertrouwen. Zo wil ik ook zijn! Gelukkig hebben we de Heilige Geest, die mij dagelijks aanscherpt. Het enige wat ik hoef te doen is inpluggen bij Hem. De stekker in het stopcontact en me laten leiden door Hem in alles. Wat kunnen we veel van Hem leren!

Mijn zoon gaf vanmorgen voor het binnengaan in het ziekenhuis aan dat ik normaal moest doen. Heb ik ook gedaan. Ik geef toe, het kostte me moeite, maar ik ben niet in de speelhoek gaan zitten…