Er wordt wel eens gezegd dat Nederland 17 miljoen bondscoaches heeft. Daarmee wordt bedoeld dat iedereen wel een mening heeft over hoe het Nederlands elftal moet voetballen. De overtuiging van een eigen mening hebben is heel sterk aanwezig in ons Nederlanders. Op zich een goede eigenschap, maar ook met een valkuil. Je kunt zo sterk van jouw mening overtuigd zijn dat je leeft alsof dat de waarheid is. En dat hoeft niet altijd zo te zijn.

Laat ik je een voorbeeld geven. In 2006 maakte ik een overstap van werkgever en ging ik bij een detacheringsbureau aan de slag. Wat mij opviel bij mijn nieuwe collega’s was dat velen de ambitie hadden om na een paar jaar als freelancer verder te gaan en deze werkgever gebruikten als springplank. Op een gegeven moment stelden ze mij de vraag of ik ook als freelancer aan de slag wilde. Mijn antwoord was duidelijk: “Nee!” Allereerst zat die gedachte (visie) nog helemaal niet in mijn hoofd, maar de voornaamste reden was dat ik mezelf niet goed genoeg achtte. Ik vond dat als je volledig zelfstandig klanten ging bedienen je wel alles moest weten en kunnen. Ik had dan nog veel wetgeving en administratieve taken te leren om nog maar niet te spreken van mezelf commercieel leren profileren. Nee, als dit ooit ging gebeuren ging dat nog héél lang duren.

Na ongeveer 2 jaar bij deze werkgever werd het bedrijf verkocht en nog een jaar later begon de nieuwe eigenaar van visie te veranderen en afscheid te nemen van veel medewerkers. Ook mij werd gevraagd op zoek te gaan naar een nieuwe baan. Die zoektocht leidde mij uiteindelijk naar een project waar ik alleen op projectbasis aan de slag mocht gaan. Eenmaal gestart besefte ik me pas goed en wel dat ik nu toch de stap naar freelancen had gezet.

Inmiddels ben ik 8 jaar verder en nog steeds als zelfstandig ondernemer aan het werk. Ik heb al die jaren plezier gehad in mijn werk en ben steeds meer gaan zien dat ik dit wel kan, dat ik goed genoeg ben. Daarmee zeg ik niet dat ik alles weet of nooit een fout maak, maar uiteindelijk is niemand van ons volmaakt. Het gaat niet om het volmaakt zijn. Dat is eerder een verbloeming van een angst om fouten te maken en de reactie die daar dan op komt.

Nu zie ik dat ik het wel aankan, maar dat was jaren geleden dus niet zo. Ik was zo overtuigd van eerst nog veel beter moeten worden dat dat voor mij gewoon de waarheid was. Ik had zelfs argumenten daarvoor. Je kunt toch immers geen halfbakken product aan je klant verkopen?

Zo kunnen we met onze mooie meningen en sterke argumenten door het leven gaan en tegelijk nieuwe dingen missen. Ook in het plan dat God voor ons heeft. Gevoed door angst en afwijzing regeert de leugen van perfectionisme als een trotse, nobele waarheid in ons leven.

Gelukkig denkt Jezus daar anders over. Hij koos immers niet 12 geleerden. En toen hij na 3 jaar met ze opgetrokken had waren ze nog steeds aan het ruziën over hun positie. Niet echt het juiste cv of geweldig assessment om als discipel van Jezus het stokje van Hem over te nemen. Maar ‘in Christus’ zijn we volmaakt en mogen we aan de slag gaan.

En u bent volmaakt geworden in Hem, Die het Hoofd is van iedere overheid en macht. (Kolossenzen 2:10, HSV)

Jij bent niet volmaakt doordat jij je volmaakt gedraagt, maar omdat Jezus in jou woont kan God jou ‘in Christus’ niet anders zien dan volmaakt; Hij ziet immers Jezus in jou.

Laat je niet tegenhouden door angst en leugens. Je mag uitstappen in je menselijke onvolmaaktheid en groeien in datgene wat God voor jou heeft. Juist door die stap te maken zul je verder loskomen van leugens en in vrijheid gaan leven.