Gewoon, omdat ik je Vader ben!

Gewoon, omdat ik je Vader ben!

Weet je nog van vroeger, als je iets wilde of deed waar jouw moeder het niet mee eens was? Vaak vroeg ik dan waarom dat dan niet mocht. Soms kreeg ik een antwoord waar ik me in kon vinden. Maar soms zei mijn moeder dan: Gewoon, omdat ik je moeder ben. Of mijn vader zei dan: ‘Omdat ik het zeg!’

Een antwoord waar ik soms zo boos op kon worden. Omdat ik je moeder ben is geen reden! Ik mocht gisteren ook een snoepje, en toen was u ook mijn moeder!
‘Omdat ik het zeg!’ Ik hoor dat u het zegt. Maar waarom zegt u nee?! Ik begreep er vaak helemaal niets van. Nu, vele jaren later, besef ik me dat het vaak voor mijn eigen bestwil was.

Ik herken dit ook in mijn leven met God. Vaak als ons iets overkomt vragen we aan God ook waarom. Maar heel vaak krijgen we niets te horen. Waarom niet?
Die stilte roept soms bij mij hetzelfde gevoel op als bij de reactie van mijn moeder vroeger.

Waarom doet God zoiets? Hij zegt toch dat Hij een God van relatie is. En in relaties praat je toch met elkaar. In Johannes staat zelfs dat Jezus het Woord is. Zeg dan ook wat!

Ik geloof dat God ons iets heel belangrijks probeert te zeggen als Hij niet tot ons spreekt in zulke momenten. Ik geloof namelijk dat het hier om vertrouwen gaat.
God is goed! Dat weten we allemaal. En Hij weet wat we aankunnen en Hij weet welke dingen er goed voor ons zijn om nog te leren. Toch vinden we het vaak lastig om Hem te vertrouwen. We geven God de schuld van de pijn die is ons aangedaan door die ene broeder of zuster. We vragen ons boos af waarom Hij onze situatie nog niet heeft verandert. God zou toch voor ons zorgen?

Als mens leren wij, als ik voor mezelf praat, graag vanuit een voorgekauwde en voorgeschotelde situatie. Maar als we eerlijk zijn leren we dan helemaal niets maar komen we een situatie alleen maar gemakkelijk door.

God wilt ons dingen leren. Daarvoor moeten wij stil zijn om te luisteren. Pas dan gaan we echt horen wat Hij zegt, zelfs als Hij niets spreekt. Want ik geloof dat God over vertrouwen spreekt als Hij niets zegt. Ik geloof dat God ons dieper in relatie wil brengen door de stilte. Ik geloof dat God zegt: Ga je gang, leer maar… I got your back, dus vertrouw mij maar!’

Als we alles voorgekauwd zouden krijgen zou er geen echt vertrouwen zijn. Plus het feit dat er dan geen enkele manier voor ons is om te groeien in geloof en volwassenheid. Nu is het absoluut geen vraag of God te vertrouwen. In elk verhaal in de Bijbel, maar ook in het leven nu om ons heen, zien we Gods eeuwige trouw. Dat is dus ook niet wat we onszelf moeten afvragen. De vraag is: vertrouw ik God? Durf ik die stap uit de boot te zetten? Geloof ik echt dat Hij dag aan dag aan mijn zijde is?

Mocht het dus stil zijn, wees dan niet bang.
Maar ga doen waarvoor je geroepen ben.
Start iets nieuws op. Beweeg!
Wat Hij is met je.

Als statement naar God toe op deze vraag wil ik afsluiten met de trouwtekst van Linsey en mij:
Want ik ben verzekerd, dat noch dood noch leven, noch engelen noch machten, noch heden noch toekomst, noch krachten, noch hoogte noch diepte, noch enig ander schepsel ons zal kunnen scheiden van de liefde Gods, welke is in Christus Jezus, onze Here.